थोडी धडपड तहानलेल्यांसाठी...

 

एप्रिल २०१६ च्या शेवटच्या आठवड्यात रा.स्व. संघ जनकल्याण समितीच्या आवाहनाला प्रतिसाद देऊन आमच्या म.ए.सो.संस्थेच्या पुण्यातील शाखांनी दुष्काळ निवारण निधी गोळा करण्याचा कार्यक्रम ठरवला. आमच्या गरवारे महाविद्यालयानेदेखील त्यात सहभाग घेतला.
तो आठवडाभर आम्ही सगळे त्या धावपळीत होतो. रस्त्यावर स्टॉल लावणे, पत्रके वाटणे, कॉलेजमध्ये वैयक्तिक भेटून, बैठकांमध्ये आवाहन करणे असे वेगवेगळया पद्धतीने प्रयत्न केले गेले.अनेकजण यामध्ये सहभागी झाले.रस्त्यावरून जाणाऱ्या माणसांनी निधी कलशात टाकलेल्या पैशांपासून अनेकांनी आपणहून दिलेल्या रोख रकमा आणि धनादेशापर्यंत अनेक मार्गांनी निधी गोळा झाला. अनेक नवनवे अनुभव मिळाले.

या आठवड्यातील कौटुंबिक समाधानाचा एक दिवस...
दुष्काळग्रस्तांसाठी निधी संकलनाचा सप्ताह सुरू झाला. रात्री होस्टेलच्या मुलांबरोबर बसून स्टॉलच्या कामाचे नियोजन केले. जवळपास ६-७ तास त्या कामात गेले. या कामात नियोजनापासून ते स्टॉलच्या कामात माझी पत्नी सौ.शैलजा आणि मुलगा शंतनू यांचा सक्रीय सहभाग होता. स्टॉलच्या कामात तर त्यांनी भाग घेतलाच पण त्याचबरोबर दोघांनीही आपापल्या पैशातून दुष्काळग्रस्त मदतनिधीला पैसे दिले. शंतनूने तर आपल्याला मिळालेल्या खाऊच्या पैशातून मदत केली. ह्यामुळे एका चांगल्या कामात भाग घेतल्याचे कौटुंबिक समाधान मिळाले. आणि अजून काम करत राहण्यासाठी हुरूप वाढला.

                                ( उद्घाटन प्रसंगी बोलताना डॉ.एन.एस.उमराणी)
अनेक नवनवे अनुभव......
रस्त्यावरून जाणाऱ्या विवाहित तरुणीने आपल्या पर्समधील पैसे काढून दिल्यावर तिच्या चेहऱ्यावर दिसलेले अतीव समाधानाचे भाव,
काही दिवसांपूर्वीच जनकल्याण समितीला याच कामासाठी काही लाख रुपये ज्यांनी दिले ते प्रसिद्ध ऍड एस.के. जैन स्टॉल बघून थांबले आणि काही न देता तसेच पुढे जायचं नाही म्हणून त्यांनी कर्तव्यभावनेतून निधीकलशात टाकलेले पैसे,
                                                       ( ऍड एस.के. जैन यांची भेट  )

निवृत्त शिक्षक असणाऱ्या वयोवृद्ध दाबके सरांनी कर्तव्य भावनेतून स्वतःहून आणून दिलेला धनादेश,
अन्य सामाजिक संस्थांना या कामासाठी आधी मदत केली असतानादेखील या आवाहनाला प्रतिसाद देऊन परत निधी देणारे सहकारी प्राध्यापक तसेच कर्मचारी बंधू भगिनी,
आवाहनाला प्रतिसाद म्हणून निधी देणाऱ्या मा. प्राचार्य गुप्ता सरांपासून ते अन्य सहकारी प्राध्यापक बंधू भगिनी, कर्मचारी बंधू भगिनी,विद्यार्थी मित्रमैत्रिणी,
सामाजिक कर्तव्य भावनेतून निधी दिला म्हणून माझे आभार मानण्याची आवश्यकता नाही असे आग्रहाने सांगणारे सहकारी प्राध्यापक बंधू
स्टॉलवर वर आल्यावर खिशात पुरेसे पैसे किंवा धनादेश नाही हे लक्षात आल्यावर लगबगीने जवळच्या ATM मध्ये जाऊन आणलेले पैसे देणारे ससून हॉस्पिटलचे डॉ.डॅनियल,
"एका शेतकऱ्याकडून दुसऱ्या शेतकऱ्याला मदत" असं म्हणत निधी देणारे कॉलेजच्या नोकरीबरोबरच गावाकडे ऊसबागायत करणारे सहकारी प्राध्यापक बंधू ,
स्टॉलवर सर्व कामे करणारी मुलेमुली यांचे मनापासूनचे प्रयत्न
असे अनेकानेक क्षण या आठवड्यात अनुभवले. यातून सामाजिक ऋणातून उतराई होण्याची सर्वांची भावना तर मला कळालीच पण ह्यासारख्या क्षणांमुळे माझा आठवडा अधिक चांगला गेला.
या सगळ्या खटाटोपातून जमा झालेला रूपये १,७५,००० पेक्षा जास्त निधी जनकल्याण समितीच्या कार्यकर्त्यांकडे सुपूर्त करण्यात आला.


सुधीर गाडे पुणे 


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

सलग शिक्षणाचे महत्त्व किती?

Image
      " सर, दुसऱ्या एखाद्या पालकांनी परीक्षेचा पेपर बुडवून विश्वचषकाचा सामना बघायला जाण्याची परवानगी मुलाला दिली असती तर मी त्यांना  भेटायला बोलावले असते. पण मी तुम्हाला ओळखतो त्यामुळे बोलावले नाही." आमच्या शंतनूचे महाविद्यालयातील प्राध्यापक संदीप राठोड‌सर मला सांगत होते. झालं होतं असं की क्रिकेट विश्वचषकाच्या पुण्यातील ऑक्टोबर २०२३ मधील सामन्याची तिकिटे शंतनूने खटपट करून इंटरनेटवरून मिळवली होती. पण नंतर परीक्षांचे वेळापत्रक बदलले आणि शंतनूचा एक पेपर सामन्याच्या दिवशीच आला होता. तेव्हा पुढील प्रयत्नात हा पेपर सोडवायचा या बोलीवर मी शंतनूला सामना बघायची परवानगी दिली होती. त्यानंतर हे बोलणे झाले.              ( छायाचित्र इंटरनेटवरून साभार)               या प्रसंगाने मनात विचार आला की सलग शिक्षण होणं किती महत्त्वाचे आहे किंवा तेच महत्त्वाचे आहे का?       माझ्या स्वतःच्या जन्मदिनाकांची नोंद चुकीची झाल्याने मी सहा महिने आधीच शाळेत दाखल झालो. पण पहिल्या वर्षात अभ्यासाची गोडी लागलीच नाही. त्यामुळे एक वर्ष अनुत्तीर्ण झालो. पुन्हा पहिलीत एक वर्ष काढले. नंतर पहिलीपासून दहावीपर्यंत प्रत्
Read more

समासाच्या निमित्ताने...

Image
     काही महिन्यांपूर्वी इ.१२ वीच्या परीक्षेसाठी पर्यवेक्षक म्हणून काम करत होतो. काम करताना एक गोष्ट पुन्हा लक्षात आली की बरेच विद्यार्थी उत्तरपत्रिका मिळाली की पानांवर असलेल्या समासाशेजारी आणि पानाच्या कडेला वर खाली पेन्सिलने आखून उत्तर लिहिण्यासाठी चौकट तयार करत होते. काहीजण तर उजवीकडे जवळपास एक इंचाचा समास आखत होते.  खरं तर उत्तरपत्रिकेत छापलेला समास पुरेसा असतो. पण उत्तराच्या सजावटीसाठी कुणाच्यातरी डोक्यातून ही कल्पना निघाली आणि आता ती बरीच रूळली आहे. अशी चौकट असल्याने उत्तरपत्रिका दिसताना चांगली दिसते आणि तपासताना परीक्षकाकडून जास्त गुण मिळतात अशी समजूत बहुधा पसरली आहे. पण या सगळ्यात कागद किती वाया जातो हे मात्र लक्षात घेतले जात नाही. तसेच गुण देताना उत्तराचा आशयच लक्षात घेतला जातो. अगदी अपवादात्मक परिस्थितीत सजावट विचारात घेतली जाते. हे काही ध्यानात घेतले जात नाही. मध्यंतरी भारतरत्न डॉ बाबासाहेब आंबेडकर यांचे एक फार बोधप्रद वाक्य ऐकण्यात आले. ते म्हणतात, " आशयगर्भ लेखनाला सजावटीची गरज नसते." हे अर्थपूर्ण वाक्य खरे तर सर्वांनीच लक्षात ठेवले पाहिजे. हा महत्त्वाचा मुद्दा ल
Read more

जगभर विस्तारलेल्या रा.स्व.संघाच्या कार्याची संक्षेपात ओळख

Image
            ' वरवर कितीही भेद दिसत असले तरी या आंतरिक एकता शक्तीवर जनमानसाचा विश्वास दृढ करत जाणे हे मूलभूत काम आहे असे संघ मानतो.' ' संघाने आपले सारे लक्ष पायाभूत सुविधा( इन्फ्रास्ट्रक्चर )वर म्हणजे व्यक्ती निर्माणावर केंद्रित केले आहे. व्यक्ती चांगली असेल तर कार्य चांगले होणारच.' 'संघटित समाजच सर्व प्रकारचे वैभव व सामर्थ्य प्राप्त करू शकतो हे सत्य ओळखून संघाने अध्यात्म ज्ञानाचे अधिष्ठान असलेल्या हिंदू समाजाला संघटित करण्याचे काम प्रारंभ केले.' संघाच्या म्हणजेच राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघाच्या  कामाचे मर्म सांगणारी अशी अनेक वाक्ये संघाचे वरिष्ठ प्रचारक माधव विनायक उपाख्य मधुभाई कुलकर्णी यांनी लिहिलेल्या आणि भारतीय विचार साधना पुणे प्रकाशन यांनी प्रकाशित केलेल्या ४८ पानांच्या 'अथातो संघजिज्ञासा' या छोटेखानी पुस्तकात ठिकठिकाणी आढळतात.         केवळ भारत देशातच नव्हे तर संपूर्ण जगात संघाच्या कामाबद्दल प्रचंड उत्सुकता असल्याचे सध्याचे चित्र आहे. हितचिंतकांना संघाच्या विचारांचे, वाटचालीचे, कार्यविस्ताराचे,  कौतुक वाटते. त्याबद्दल नेमकेपणाने जाणून घ्यावेसे वाटते.
Read more