Sangato Sudhir सांगतो सुधीर

     " बरं, झालं तुम्ही गाडी मेन स्टॅंडवर लावली." मध्यंतरी मी एके ठिकाणी गाडी लावताना शेजारी लावलेली स्वतःची गाडी काढण्याची वाट बघत असलेले एकजण मला म्हणाले. " मी नेहमी मेन स्टॅंडवर गाडी लावतो." मी उत्तर दिले. याबद्दल मनात नेहमीच विचार येत असतो.              ( छायाचित्र इंटरनेटवरून साभार )      पुणे शहरात दुचाकींची संख्या खूप मोठी आहे. बहुतेक वेळा बऱ्याच गाड्या साईड स्टॅंडवर लावलेल्या दिसतात.‌ साईड स्टॅंडवर गाडी लावणे जास्त सोपे आणि चटकन होणारे असते. त्यामुळे महिला आणि पुरुष दोघेही सहजपणे गाडी साईड स्टॅंडवर लावतात. अनेक वेळा असे होते की मेन स्टॅंड वापरले जातच नाही. त्यामुळे चुकून कधी ते वापरायचे म्हटले तर सहजासहजी शक्य होत नाही. त्यासाठी खूप ताकद लावावी लागते. दोन वाहनांच्या मध्ये असलेल्या थोड्याशा जागेत गाडी लावता येत नाही. तेव्हा आजूबाजूची वाहने मेन स्टॅंडवर लावण्यासाठी खूप खटपट करावी लागते.        साईड स्टॅंडवर गाडी लावली की त्यासाठी जास्त जागा लागते. साधारण १५% जास्त जागा लागते असे मला वाटते. म्हणजे ...

     काही दिवस उजाडण्यापूर्वीच ते संस्मरणीय होणार याची खात्री असते. काही वेळा दिवस पूर्ण झाल्यावर तो संस्मरणीय झाला हे लक्षात येते. माझ्यासाठी असाच संस्मरणीय ठरलेला दिवस म्हणजे २ डिसेंबर २०२२.        संस्थेच्या कामासाठी २ डिसेंबर २०२२ ला दिल्ली येथे जायचे ठरले. लोटे घाणेखुंट, ता.चिपळूण जि.रत्नागिरी येथील म.ए.सो. आयुर्वेद महाविद्यालयाच्या कामासंदर्भात ही भेट होती. भारतीय चिकित्सा पद्धती आयोगाचे अध्यक्ष डॉ. जयंत देवपुजारी यांना भेटणे आणि आयुष खात्याचे मा.केंद्रीय मंत्री श्री. सर्वानंदजी सोनोवाल यांची शक्य झाल्यास सदिच्छा भेट घेणे ही दोन कामे त्यादिवशी व्हावीत अशी कल्पना होती. शक्य झाल्यास मंत्री महोदयांची भेट घेणे असे लिहिले कारण डॉ. देवपुजारी यांनी भेटीची वेळ दिलेली होती परंतु मंत्री महोदयांच्या कार्यालयाकडून भेटीबाबत निश्चित समजले नव्हते. त्यांचे स्वीय सहाय्यक श्री सैकिया यांच्याशी मोघम संपर्क झाला होता. त्यामुळे दोन डिसेंबरला दिल्लीत जाऊन भेट होते का असा प्रयत्न करायचे ठरले.      दोन डिसेंबरला सकाळी साडेसात वाजताच्या विमानाने नियामक मंड...