Sangato Sudhir सांगतो सुधीर

         ( काल्पनिक कथा )       " अगं मीनाक्षी, कुठं आहेस? मला माझे कागद पाहिजे आहेत." समीर हाका मारत तिला घरभर शोधत होता. शोधता शोधता तो बेडरूममध्ये पोचला. तिथल्या कपाटात तो आपले कागद शोधू लागला. काही महत्त्वाचे कागद तो शोधत होता. कपाटातील सर्व कप्प्यात तो ते शोधू लागला. शोधता शोधता तो मनाशी विचार करू लागला. ( छायाचित्र कृत्रिम बुद्धिमत्तेच्या सहाय्याने )        ' वर्ष २००० आणि २००१ ही दोन वर्षे एकदम रोलरकोस्टर सारखी गेली. किती झपाट्याने घटना घडल्या.'         समीर आणि प्रकाश ही नाना आणि माईंची दोन मुले. नाना आणि माई यांनी खटपट करून आपल्या मुलांना वाढवलं, शिक्षण दिलं, मोठं केलं स्वतःच्या पायांवर उभे केले. एकाच आईबापांच्या पोटी जन्माला आलेली ही दोन मुले. पण स्वभाव, वागणं बोलणं यात मात्र किती फरक. समीर हा मोठा नेहमी शांत, गंभीर , मोजकं बोलणारा, आपलं काम बरं आणि आपण बरं अशा स्वभावाचा. तर दुसरीकडे प्रकाश मात्र उत्साही, बडबड्या सगळ्या गोष्टीत लक्ष घालणारा ,‌सतत काही ना काही खटपट करत असणारा‌. स्वभाव वेगवेगळे ...

     पंडित गुणनिधी यांनी शेठ हिरालाल यांच्या घरच्या कार्यक्रमात बिदागीची थैली परत केली या प्रसंगाला आता पुष्कळ दिवस उलटून गेले होते. घडलेल्या प्रसंगामुळे शेठजी अतिशय अस्वस्थ होते. आपला खूप मोठा अपमान झाला असे त्यांना वाटत होते. परंतु उद्योगाचे व्याप नेहमीसारखेच सुरू राहिले . त्या धावपळीत या प्रसंगाची आठवणीत बुडून जाणे शक्य नव्हते. या धावपळीतून मधे मधे थोडे निवांत क्षण मिळाले की या प्रसंगाची आठवण पुन्हा वर येई. या प्रसंगाची आठवण झाली की कोणीतरी आपल्याला टोचते आहे अशी भावना शेठजींच्या मनात येत. हा प्रसंग घडल्या नंतरच्या दिवसात तर ही टोचणी अतिशय तीव्र होती. परंतु काळ हे दु:खावरचे औषध आहे असे म्हणतात ते काही खोटे नाही. जसजसे दिवस उलटून गेले तसतशी ही टोचणी थोडी बोथट होत गेली. परंतु झालेल्या घटनेमुळे मनावर जो ओरखडा उमटला होता तो त्याचा व्रण मात्र कायम राहिला होता. ( छायाचित्र कृत्रिम बुद्धिमत्तेच्या सहाय्याने )  आणखी काही दिवस गेले आणि मुकुंद गायन सभेच्या कार्यक्रमात पंडितजींनी ठरलेली मैफिल संपल्यावर पुन्हा एकदा कोणतीही वेगळी बिदागी न घेता लगेच दुसरी मैफिल केली ही बातमी शे...

             ( काल्पनिक कथा )       पंडित गुणनिधी यांनी शेठजींची नाकारलेली थैली हा शहरात चर्चेचा विषय झाला होता. परंतु जणू काही घडलेच नाही अशा पद्धतीने पंडितजींची दिनचर्या, कार्यक्रम सुरू होते. त्यांच्या शिष्यांना तर लोक बोलावून घेऊन घडलेल्या गोष्टीबद्दल आपली उलटसुलट मते ऐकवत असत. काही जणांच्या प्रतिक्रिया ऐकून शिष्य अस्वस्थ होत असत. होणारी चर्चा कधीमधी दबक्या आवाजात पंडितजींच्या कानी येत असे. परंतु पंडितजी मात्र या सगळ्यात अतिशय स्थिर बुद्धीने वागत होते. पुढच्या कार्यक्रमांमध्ये काय सादर करायचे, नवीन काय जोडायचे याच्या विचारात गढून जात. तयारी करत होते. ( छायाचित्र कृत्रिम बुद्धिमत्तेच्या सहाय्याने )       शेठजींच्या घरी झालेल्या मैफिलीनंतर आठवडाभरातच पंडितजींचा एक कार्यक्रम शहरातच होता. शहरातील ' मुकुंद गायन सभा ' या संस्थेला शंभर वर्षे झाल्याच्या निमित्ताने पंडितजींच्या मैफिलीचे आयोजन केले होते.  मुकुंद गायन सभा  स्थापनेपासूनच नवीन पिढीकडे भारतीय शास्त्रीय संबंधी संगीताचा वारसा सोपवण्याचे काम संगीत शिक्षणाच्या ...

                   काल्पनिक कथा भाग १          " पंडितजी कृपया आपण गाणं सुरू करा. शेठजींना यायला अजून वेळ लागेल." ओशाळलेपणाचा भाव आणून चंद्रकांतने पंडित गुणनिधी यांना सांगितले. पंडितजींनी मान डोलावली आणि काही क्षणातच स्वरधारांची बरसात सुरू झाली.  ( छायाचित्र कृत्रिम बुद्धिमत्तेच्या सहाय्याने )     पंडित गुणनिधी हे तर गायन क्षेत्रातील उत्तुंग नाव! त्यांच्या गायनाने रसिक अद्वितीय आनंदात चिंब भिजून जात. रसास्वादाच्या नवनवीन शिखरांवर पंडितजींचे गाणे रसिकांना घेऊन जात असे. सहाजिकच त्यांच्या मैफलींसाठी खूप मागणी होती. पंडितजीदेखील अतिशय चोखंदळपणे मैफिलींची निवड करत असत. आपल्या आयुष्यामध्ये त्यांनी कलेची विनम्र भावाने उपासना एवढे एकच उद्दिष्ट ठेवले होते. त्या उपासनेचे सर्व नियम, उपचार ते अगदी काटेकोरपणे पाळत असत. शिस्तीचे ते प्रचंड भोक्ते होते. दिवस कोणताही असो रोजच्या साधनेत कधीही खंड पडला नाही. गायन कलेची उपासना ही निर्दोष काटेकोरपणे झाली पाहिजे हे व्रत त्यांनी कायमच आचरले होते.       ...